Nowa Gwinea to jedna z największych wysp świata. Jest bardzo zróżnicowana pod względem geograficznym i nie tylko, a umiejscowiona jest między Archipelagiem Malajskim, Bismarcka, Wyspy Salomona oraz Australią. Dla Europejczyka jest tajemnicą, którą zdecydowanie warto odkryć. Nowa Gwinea ma powierzchnię 786 tysięcy kilometrów, a zamieszkuje ją około 9 milionów mieszkańców. Jest obecnie podzielona politycznie na cześć indonezyjską oraz na Papuę-Nową Gwineę. W centrum Nowej Gwinei znajdują się Góry Śnieżne. To pasmo pochodzenia wulkanicznego, które jest najwyższym pasmem w całej Australii i Oceanii. Ma 700 kilometrów długości, a jego najwyższy szczyt wynosi 4884 metry, przy czym od wysokości 4400 metrów zaczyna się granica wiecznego śniegu. W górach tych znajduje się także największa na świecie kopalnia złota. Powstała w latach siedemdziesiątych ubiegłego wieku, ale złoża odkryto tam już w latach trzydziestych. Wysyłane w te rejony były kolejne ekspedycje, które pogłębiały wiedzę na temat tego miejsca. Wydobywa się tam nie tylko złoto, ale także srebro, a przede wszystkim miedź. To kopalnia odkrywkowa, która zajmuje przestrzeń 10 tysięcy hektarów. Najdłuższą rzeką na Nowej Gwinei jest Sepik. Ma długość 1126 kilometrów i jest niemal najdłuższą rzeką w całej Oceanii. Drugą co do długości jest Fly, która też wypływa ze szczytów Gór Victoria Emanuela. Mierzy 1120 kilometry, tworząc po drodze liczne starorzecza. Dżungla porastająca w dużej mierze wyspę jest w ogromnej mierze dziewicza, a to na naszym globie już ogromna rzadkość. Głównymi mieszkańcami Nowej Gwinei są Papuasi, którzy jako ludność pierwotna mieli styczność z cywilizacją dopiero poprzez kontakt z Europejczykami. Ludność ta ma charakterystyczny wygląd, cechujący także tubylczą ludność Australii: czarną skórę, wełniaste włosy, najczęściej czarne. Pierwsi tubylcy tych rejonów stworzyli kulturę plemienną oparta na rolnictwie. Co ciekawe jednak, zasłynęli na całym świecie między innymi ze swoich praktyk kanibalskich. Ta praktyka sprowadziła zresztą na Papuasów śmiertelną chorobę zakaźną – kuru. Choroba się rozprzestrzeniała, ponieważ istniał zwyczaj jedzenia mózgu zmarłych, w tym tych zmarłych właśnie w wyniku zakażenia kuru. Prawdopodobnie w wyniku tego zwyczaju wyginęły całe plemiona Papuasów. W ostatnich dziesięcioleciach kanibalizm jest oczywiście zakazany prawnie. Zresztą historia tych terenów jest te ż dość zawiła. Nowa Gwinea została odkryta dopiero w 1526 roku przez Europejczyków. Wcześniej mieli do niej dostęp jedynie Papuasi. Problemy dla wyspy zaczęły się w sensie politycznym dopiero w XIX wieku, kiedy zaczęły o nią rywalizować europejskie mocarstwa. Konflikt ten trwał podczas pierwszej i drugiej wojny światowej. Nowa Gwinea w wyniku światowych konfliktów i utarczek, ciągłego przechodzenia wyspy z rąk do rąk, nie miała więc łatwej historii. Po wojnie wyspa była nadzorowana przez Australię, aż w 1975 roku niepodległość uzyskała Papua-Nowa Gwinea. Państwo to obejmuje nie tylko w części wyspę Nowa Gwinea, od strony wschodniej, ale także rozliczne mniejsze wyspy leżące w pobliżu. Nie jest to łatwe miejsce dla jego mieszkańców. Występują tu trzęsienia ziemi, tsunami, teren jest górzysty i występują tu liczne wulkany. Klimat jest gorący, a teren w większości pokrywają bujne lasy o klimacie równikowym. Zachodnia część wyspy należy natomiast do Indonezji, która zajmuje 17 i pół tysiąca wysp, w większości jednak niezamieszkanych. Tu także występują groźne tsunami i wulkany. Poza Nową Gwineą najważniejszymi wyspami Indonezji są Sumatra, Jawa, Borneo i Celebes. Cała wyspa jest krajem niezwykle zróżnicowanym, zarówno pod względem geograficznym, jak i kulturowym. Mieszkańcy wyspy posługują się ponad 800 różnymi językami. Dla przeciętnego Europejczyka to egzotyczny i rajski teren. Wyspa jest niezwykła i tajemnicza, jej zwyczaje, różnorodność i klimat w niczym nie przypomina Europy. Mieszkańcy tych rejonów mają także różne wierzenia. Są tu katolicy, protestanci, a także ludność wyznająca religie plemienne, pozostająca jednak w mniejszości. Podobnie jest w każdej dziedzinie. Różnorodność Nowej Gwinei jest oszałamiająca i można ją poznawać latami, a to przecież jedynie skrawek ciekawej pod wieloma względami Oceanii.