Mianem Papuasów określana jest rdzenna ludność Nowej Gwinei, a także Melanezji. Ich liczebność szacuje się na jakieś 3 miliony. Dziś zamieszkują przede wszystkim trudniej osiągalne najbardziej wewnętrzne części wysp, a także północną i środkową Australię.

Papuasi są przedstawicielami rasy negroidalnej. Mają ciemny kolor skóry, wyjątkowo gęste i wełniste włosy w kolorze czarnym lub rudym, a także wyjątkowo szerokie nosy. Ta ludność wewnętrznie dzieli się na poszczególne plemiona, które posługują się własnymi językami. Ich podstawowe zajęcia to przede wszystkim łowiectwo i rybołówstwo. Czasami spotyka się ich również na plantacjach rolnych, gdzie zatrudniają się jako robotnicy.

Fascynujące okazują się wierzenia Papuasów. Są oni święcie przekonani np. o tym, że nie istnieje śmierć z przyczyn naturalnych. Za każdym razem odpowiedzialne są za nią duchy, które decydują w zasadzie o wszystkim – zdrowiu, wyniku bitew czy urodzaju bądź jego braku. Ludność ta uznaje w związku z tym, że warto pozostawać z nimi w dobrych stosunkach, odprawiając w tym celu odpowiednie rytuały. U Papuasów kontakt ze światem umarłych jest czymś zupełnie normalnym, traktują ich jako część własnego świata. Rytuały związane z pogrzebem są, a przynajmniej były dość makabryczne. Na szczęście rząd indonezyjski wprowadził surowy zakaz kultywowania tego rodzaju obyczajów. A jakie to obyczaje. Otóż Papuasi żegnając swojego współplemieńca potrafili odrąbywać sobie palce ostrym kamieniem. Robiły to kobiety bliższe zmarłemu czy poległemu. Mężczyźni, ponieważ potrzebowali palców do napinania łuku, odcinali sobie kawałek małżowiny usznej. Części ciała odcięte w takich okolicznościach płonęły na pogrzebowym stosie razem ze zmarłym – na znak łączności z nim.

Jedną z ważnych relikwii, jakie gromadzą Papuasi jest mumia wodza. Zwłoki przywódcy wędziło się przez wiele miesięcy nad ogniskiem. Obecność mumii wodza również miała zapewniać łączność z przodkami i zjednać ich względy. Jest to całkiem logiczne, gdy weźmie się pod uwagę, że Papuasi wierzą w to, że o wszystkim decydują duchy. Ciekawym, a jednocześnie wyjątkowo mrocznym jest fakt, że jeszcze do niedawna wśród tej specyficznej ludności występował kanibalizm, który w cywilizacji europejskiej uważany jest za wyjątkową dewiację.

Ludność papuaska to z pewnością zupełnie egzotyczny twór dla człowieka, który coraz częściej wyznaje przesiąkniętą materializmem filozofię. Wierzenia nie mają determinującego wpływu na życie większości Europejczyków – tak, jak dzieje się to w przypadku Papuasów, którzy potrafili odcinać sobie palce i uszy, by zjednać sobie duchy przodków. Dziś podobne, niesłychanie okrutne i niezrozumiałe dla nas rytuały są wypleniane, tym niemniej zapewne nie każdy taki przypadek miejscowy rząd jest w stanie wychwycić i napiętnować. Papuasi we własnym gronie zapewne robią dokładnie to samo, co przez wieki czynili ich przodkowie, ponieważ stanowi to jeden z fundamentów ich integralności rasowej czy plemiennej.